دکتر چارلز اسپیلبرگر، روانشناس متخصص مطالعه خشم می گوید:« خشم حالتی عاطفی است که از نظر شدت، از تحریک ملایم تا عصبانیت شدید تغییر می کند. خشم مانند سایرعواطف با تغییرات فیزیولوژیکی و زیست شناختی همراه است. وقتی عصبانی می شویم ضربان قلب و فشارخون بالا می رود و ترشح آدرنالین و نورآدرنالین بیشتر می شود.
تعاریف متعددی از خشم ارائه شده است. خشم در دائره المعارف روانشناسی و روانکاوی به معنای یکی از هیجان های شدید انسان است که در آن شخص برای رویارویی با عوامل تهدیدآمیز آماده می شود. ارسطو خشم را گرایش شدید و آشکار فرد برای انتقام جویی در برابر اهانتی که به وی شده، می داند.
بطور کلی از تعاریف خشم می توان چنین نتیجه گرفت که اولا عامل اصلی بروز خشم تهدیدها، ناکامی ها و موانعی است که بر سر راه افراد قرار می گیرد. دوم اینکه هدف خشم اغلب دفاع، جنگ و تخریب است.از این رو آن را داغ ترین و خطرناک ترین هیجان می دانند.
البته یک مقدار خشم برای زنده ماندن ما لازم است ولی با توجه به قوانین، هنجارهای اجتماعی و عقل سلیم ، برای میدان عمل خشم خود باید حد و حدودی قائل شویم.
موضوعات: علمی
