پایین‌رفتن خورشید در افق، آسمان را از نگاه ناظر زمینی قرمز و نارنجی می‌کند؛ درحالی‌که همین اتفاق در مریخ موجب می‌شود آسمان آبی به‌نظر آید.

رنگ سرخ و نارنجی آسمان درهنگام طلوع خورشید، منظره‌ای منحصربه‌فرد در روی زمین محسوب می‌شود؛ اما وقتی خورشید در دیگر سیاره‌های منظومه‌ی شمسی غروب می‌کند، چه رنگی به‌نظر می‌آید؟ پاسخ به سیاره بستگی دارد. در مریخ، خورشید با درخششی آبی در آسمان ظاهر و ناپدید می‌شود. در اورانوس، آسمان غروب از آبی به فیروزه‌ای تغییر رنگ می‌دهد و در تیتان، یکی از قمرهای زحل، همان‌طور که خورشید به زیر افق فرو می‌رود، رنگ آسمان از زرد به نارنجی و قهوه‌ای تغییر می‌کند.رنگ غروب خورشید در همه جا یکسان نیست؛ زیرا به‌نقل از کورت ایلر، استاد تمام ریاضیات در کالج عمومی تراکی مداوز در نوادا آمریکا، این رنگ‌ها حاصل اتمسفر هر سیاره و نحوه‌ی پراکندگی نور خورشید توسط ذرات موجود در آن هستند.

در زمین، اتمسفر از مولکول‌های گازی بسیار ریز، عمدتا نیتروژن و اکسیژنی تشکیل شده که تاثیرشان در پراکندگی (به‌معنای جذب و بازنشر نور در جهتی متفاوت) طول موج کوتاه نظیر آبی و بنفش نسبت به طول‌های موج بلندتر قرمز بیشتر است. این نوع پراکندگی گزینشی توسط مولکول‌هایی کوچک، پراکندگی رایلی نامیده می‌شود و در میانه‌ی روز، آسمان آبی را به ما می‌دهد؛ اما در غروب و طلوع خورشید، وقتی نور باید مسافتی بیشتر را طی کند، حجم بیشتری از نور آبی پراکنده می‌شود؛ درنتیجه این طول موج‌های بلندتر قرمز و زرد هستند که به مسیر دید ما می‌رسند و سایه‌های پرجنب‌وجوش قرمز را به‌وجود می‌آورند.وقتی به غروب خورشید مریخی نگاه می‌کنید، درواقع قرص خورشید را سفید می‌بینید؛ زیرا نور با گذر از اتمسفر مریخ، تغییر رنگ نمی‌دهد. به‌گفته‌ی ایلر، در اطراف خورشید درخششی مایل به آبی وجود دارد و در نواحی دورتر، آسمان مایل به قرمز به‌نظر می‌آید. آنجا نورهای قرمزی را می‌بینید که در زوایای بزرگ‌تر پراکنده شده‌اند.