طبق بسیاری از پژوهش ها، تنها ماندن تا مدت مشخصی برای سلامت ذهنی و فیزیکی افراد مضر است.  پژوهش مؤسسه لنست در سال 2018 ، تنهایی را اینگونه توصیف می کند:« شرایطی که باعث تحریک پذیری، افسردگی و خود محوری افراد شود، با افزایش 26 درصدی خطر مرگ زودرس رابطه ی مستقیم دارد.»

تنهایی می تواند به معنی جدایی از دوستان و خانواده باشد اما حس تنهایی بسیار عمیق تر از نداشتن همراه در روزهای تعطیل یا نرفتن به جشن ها و مراسم مختلف است. از دیدگاه تعاملی، عضویت در گروهها و اجتماعات همواره به معنی محافظت از خود، تقسیم کار و افزایش شانس بقا بوده است. جولیان هات لاندستد، استاد روانشناسی دانشگاه بیرمنگام در این باره چنین می گوید:« تنهایی و عدم عضویت در گروهها، حس اضطراب را به دنبال دارد. در این شرایط بدون کمک دیگران و به تنهایی باید با محیط کنار بیاییم. به همین دلیل مغزمان در حالت هشدار قرار می گیرد و این هشدار را به دیگر نقاط بدن ارسال می کند. حالت هشدار منجر به افزایش استرس میشود. هورمون های استرس از جمله کورتیزول و نورپیفرین می توانند بر خواب آلودگی، افزایش وزن و اضطراب در دوره های طولانی تأثیر بگذارند.»

پس در این ایام که کرونا ویروس باعث تنهایی افراد بیش از گذشته شده و افراد به سختی با یکدیگر در ارتباط هستند، بایدبا برنامه ریزی مناسب اضطراب و استرس را از خود دور کنیم.